“Bah Janet, waarom moeten we een STRIPboek lezen voor Engels?! Kunnen we niet een NORMAAL boek doen? of “Waarom gaan we niet gewoon een verslag schrijven? Ik wil niet elke les een activiteit doen.”
Daar sta je dan met je onderwijskundig-super-didactisch-verantwoorde literatuurprogramma. De leerlingen hangen in hun stoel. Een enkeling heeft de moeite gedaan om het boek aan te schaffen. Nog minder leerlingen maken aantekeningen. Het was bijna om te huilen.
Maar ja, een leerling is mij geen sublieme studiehouding verschuldigd, omdat ik iets moois gemaakt heb. Ik kon twee dingen doen: stug volhouden en de leerlingen dwingen dit project leuk te vinden of in gesprek gaan en kijken waar ik kon meebewegen. Ik koos het tweede.
Opbrengst? Deze klas heeft op de dag van mijn instructie alleen maar instructies. Bijna al hun experts geven veel en lang uitleg en tegen twaalven is hun concentratie en motivatie op. Ik snapte het helemaal. “Waar hebben jullie behoefte aan?” De leerlingen vonden het boek lastig en voelden zich opgejaagd door de workshops. Elke les ervaren dat je steeds meer achterloopt helpt niet.
We hebben twee lessen Eerste Hulp Bij Ordenen van de lesstof toegepast. “Ouderwets” stencils invullen met overzichten en verbanden tussen de hoofdstukken, de personages. “Ga het maar uitwerken in duo’s en daarna ga ik het kort klassikaal bespreken.” In mijn hoofd veel te saai, maar het werkte! De leerlingen kregen grip op de stof. Sommigen kregen een kick van het ontdekken van verborgen boodschappen. Anderen hadden alsnog de film met elkaar gekeken en aantekeningen gemaakt. “Kun je die even bekijken?”
Dat ik ergens heel blij van word, wil niet zeggen dat de leerlingen er ook op zitten te wachten. Leuk, zo’n vonk, maar die moeten ook getimed worden. Maar goed dat ze dan eerlijk hun behoeften durven te delen.
#VUURmaken #feedbackvragen #vo #literatuurdidactiek #hetgoedegesprek #AmadeusLyceum #vonken #motivatie
